JANUAR
Eva Haljecka Petković (1869 — 1947) bila je prva ginekološkinja na Balkanu i prva žena koja je izvela carski rez u Srbiji. Osnovno školsko obrazovanje završila je u Odesi, a medicinu studira u Bernu, pa potom u Cirihu, gde je 1891. godine diplomirala. Dodatno se usavršava u Beču, nakon čega sa ocem, građevincem angažovanim na izgradnji dunavskog pristaništa, seli u Beograd. Odlukom Ministarstva unutrašnjih dela od 6. januara 1892. godine dobija svoj prvi posao u Opštoj državnoj bolnici u Beogradu. Unapređena je 1905. godine u sekundarnu lekarku, a potom je premeštena u Niš. Tokom bugarske okupacije Niša, bila je zarobljena, ali je sve vreme obavljala duđnost upravnice Okružne bolnice u Nišu. 1920. godine postaje šefica odeljenje Niške okružne bolnice, odakle se 1924. godine penzioniše. Kao prva žena u Srbiji, izvela je carski rez 1910. godine, a svoj rad je 1911. godine prikazala u Beogradu na Prvom jugoslovenskom sastanku za operativnu medicinu.
Ksenija Atanasijević (1894 — 1981) bila je književnica, prevoditeljka, profesorka, filozofkinja i prva žena koja je postala doktorka nauka na nekom srpskom univerzitetu. Rođena je u Beogradu, gde je, zajedno sa Ivanom Petrovićem, pokrenula je časopis Dan 1919. godine, a bila je i jedna od osnivačica Udruženja književnika 1927. godine.
Bila je prva doktorka nauka s diplomom stečenom u Kraljevini Jugoslaviji, ali i prva predavačica na Beogradskom univerzitetu. 16. januara 1922. godine brani svoju doktorsku tezu, da bi dve godine kasnije postala prva docentkinja na Filozofskom fakultetu u Beogradu. Njena doktorska disertacija, Brunovo učenje o najmanjem, ubrzo je prevedena na francuski, a prikazi rada objavljivani su u međunarodnim časopisima. Delovi disertacije citirani su i u enciklopediji Britanika, u okviru teksta o Đ. Brunu.
Nakon osam godina borbe sa patrijarhalnom sredinom, koja je, najpre, osporavala autentičnost njene disertacije (ove tvrdnje su naknadno osporene), da bi se potom koristila intrigama iz njenog privatnog života, podnela je ostavku na Beogradskom univerzitetu.
1941. godine odbila je da potpiše Apel srpskom narodu, zbog čega se našla na crnoj listi nacista i neretko je saslušavana.
1946. godine, u posleratnoj komunističkoj Jugoslaviji, provela je godinu dana u zatvoru pod optužbom da je pristalica starog režima. Ubrzo je penzionisana kao bibliotekarka.
Preminula je 29. septembra 1981. godine u Beogradu, a grobno mesto nje i njenog supruga prekopano je već krajem decenije.
Pored prevoda Aristotela, Platona, Spinoze i Adlera, za sobom je ostavila doktorsku disertaciju Brunovo učenje o najmanjem, potom Početke filozofiranja kod Grka, kao i Filozofske fragmente, čiji treći tom, koji bi zaokružio njen autentični filozofski sistem, do danas nije pronađen. Rukopis njene autobiografije čuva su u Univerzitetskoj biblioteci Svetozar Marković.
Nataša Bošković (1901 — 1973) nastupa kao jedina srpska balerina na prvoj celovečernjoj predstavi baleta Narodnog pozorišta u Beogradu. Zajedno sa ruskim balerinama, koje su školovale prve srpske baletske igrače, nastupa u odlomcima baleta Krcko Oraščić P. I. Čajkovskog.
NAPOMENA
Kraljevina Srba, Hrvata i Slovenaca prešla je na gregorijansko računanje vremena 28. januara (odnosno, 15. januara po julijanskom kalendaru) 1919. godine. Pre ovog datuma, među srpskim stanovništvom, kako u Srbiji tako i van nje, korišćen je uglavnom julijasnki kalendar. Budući da su odstupanja brojna i uslovljena različitim društveno-istorijskim okolnostima, opredelili smo se da datume navodimo kako su zapisani u izvornicima.